زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی برجسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری باشد .
ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولاً زمین هایی که حدوداً 600 متر از اطراف خود بلندتر
باشند را کـــوه می نامند . کوهها به سه شکل بوجود می آیند :
- بر اثر چین خوردگی سطح زمین
- بر اثر فرســایــش
- بر اثر فـعـالـیـتـهـای آتشفشانی
تپه (hill)
به بلندی هایی با اختلاف ارتفاع کمتر از 600 متر نسبت به زمین های مجاور تپه گفته می شود .
قــلـه (summit;peak;top)
بلندترین نقطه هر کوه را قله می نامند . ممکن است در بالای برخی از کوهها چند قله هم ارتفاع وجود داشته باشد .
در مورد کوههایی که در رأس آن دو یا چند قله نا هم ارتفاع وجود دارد ،قله ی بلند تر قله اصلی و
قله های کوتاه تررا قله فرعی می نامند .
یـال (ridge )
محل برخورد دو دامنه ی شیب دار را در بالاترین نقطه ی تماس یـال می نامند .
خط الرأس (divide)
به خط اصلی وبلند ترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد ، خط الرأس گفته می شود .
واژه ی فارسی معادل آن آب پخشان است .
خط الرأس اصلی محل تقسیم دو حوزه ی آب ریز جداگانه است . در حالی که خط الرأس فرعی با این که محل تقسیم آب است ،
اما آب های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوضه ی آب ریز ریخته می شوند .
۱ نظر:
ارسال یک نظر