۱۳۸۷/۰۲/۰۹
تعاریف پایه در کوهپیمایی و کوهنوردی قسمت آخر
پایین ترین نقطه خط الرأس های دو قله را گردنه می نامند . معمولاً دو دره از طرفین کوه
سرازیر می شوند ، در نتیجه گردنه شکلی شبیه به زین اسب دارد.
دره (valley)
محل برخورد دو دامنه ی شیب دار در پایین ترین نقطه ی تماس را دره می نامند . دره معمولاً
محل عبور رودخانه های دائمی یا فصلی است .
خط القعر (valley line)
ژرف ترین نقاط بستر یک رودخانه یا دره را خط القعر می نامند . (که از دامنه شروع شده و
به قله یا خط الرأس می رسد )
صخره (rock)
سنگ های یک پارچه و بزرگ را که بتوان حداکثر با یک طول طناب (40متر) صعود نمود
صخره می گویند .
ُگرده (flank)
یال هایی که شیب آنها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره ای تشکیل شده باشد گُرده
نامیده می شود .
دیواره (wall)
به مناطقی گفته می شود که دارای سنگهای یک پارچه با شیب زیاد بوده و بلندی آن
بیش از یک طول طناب نیاز باشد .
راه پاکوب
مسیر هایی که در اثر رفت و آمد کوهپیمایان و کوهنوردان در مناطق کوهستانی ایجاد می شود .
( بهتر است از این راهها برای صعود استفاده کنید)
راه مالرو
به مسیر هایی که جهت رفت و آمد حیوانات اهلی از دامنه به ارتفاعات ایجاد شده است گفته می شود .
جان پناه
مکانی که به اندازه یک اتاق کوچک و بعضاً متوسط در ارتفاعات کوهستانی بنا شده و
بعضی از کوهپیمایان و کوهنوردان از آن جهت اطراق و بیتوته موقت و ضروری استفاده
می کنند و دارای هیچگونه امکاناتی نمی باشد .
پناهگاه
مکانی که دارای بنای ساختمانی متوسط تا بزرگ می باشد و در کوهپایه ها و ارتفاعات متوسط
بنا شده که کوهپیمایان و کوهنوردان از آن به عنوان محل استراحت و اطراق استفاده می کنند .
قرارگاه (مجتمع کوهنوردی)
پناهگاهی مجهز که دارای خدمه و امکاناتی مانند دارای خدمه و امکانات اولیه مانند آب ، برق و
محل استراحت .... باشد .
زیگزاگ
به پیمایش هایی که در آنها جهت بالا رفتن و پایین آمدن به سمت چپ و راست حرکت می کنیم
تا شیب مسیر کاهش یابد .
تِراورس (کمر بر)
به هرگونه حرکت عرضی در یک مسیر که تغییری در ارتفاع ایجاد نکند ، گفته می شود .
شن اسکی
به شیب های شنی که مقدار سنگ ریزه آن به اندازه ای است که کفش تا نیمه یا بیشتر در آن
فرو می رود گفته می شود . با رعایت کامل کلیه موارد ایمنی از این شیب ها عمدتاً برای پایین
آمدن استفاده می شود .البته برای حفظ محیت زیست ، بهتر است از مسیر های شن اسکی کمتر
استفاده شود .
روش شن اسکی را باید زیر نظر مربی آموزش ببینید .(پوشیدن گتر برزنتی ضروری است)
منبع : کتاب طرح درس کارآموزی کوهپیمایی فدراسیون کوهنوردی جمهوری اسلامی ایران
۱۳۸۷/۰۲/۰۸
گزارش برنامه 87.2.6 به قله ارفع سواد کوه
۱۳۸۷/۰۲/۰۵
تعاریف پایه در کوهپیمایی و کوهنوردی قسمت اول
زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی برجسته تر بوده و دارای دامنه های شیب داری باشد .
ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده است ولی معمولاً زمین هایی که حدوداً 600 متر از اطراف خود بلندتر
باشند را کـــوه می نامند . کوهها به سه شکل بوجود می آیند :
- بر اثر چین خوردگی سطح زمین
- بر اثر فرســایــش
- بر اثر فـعـالـیـتـهـای آتشفشانی
تپه (hill)
به بلندی هایی با اختلاف ارتفاع کمتر از 600 متر نسبت به زمین های مجاور تپه گفته می شود .
قــلـه (summit;peak;top)
بلندترین نقطه هر کوه را قله می نامند . ممکن است در بالای برخی از کوهها چند قله هم ارتفاع وجود داشته باشد .
در مورد کوههایی که در رأس آن دو یا چند قله نا هم ارتفاع وجود دارد ،قله ی بلند تر قله اصلی و
قله های کوتاه تررا قله فرعی می نامند .
یـال (ridge )
محل برخورد دو دامنه ی شیب دار را در بالاترین نقطه ی تماس یـال می نامند .
خط الرأس (divide)
به خط اصلی وبلند ترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد ، خط الرأس گفته می شود .
واژه ی فارسی معادل آن آب پخشان است .
خط الرأس اصلی محل تقسیم دو حوزه ی آب ریز جداگانه است . در حالی که خط الرأس فرعی با این که محل تقسیم آب است ،
اما آب های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوضه ی آب ریز ریخته می شوند .
کوهستان ( قسمت آخر )
روح تازه ای به آدمی می بخشد .
برای همین است که کوهنوردان غالباً ورزیدگی و سلامت اندام را
با قدرت روحی و سجایای اخلاقی توام دارند .
کوهها مظهر و منبع خیر و برکت هستند . هزاران چشمه از دل آن ها
گردنه های پر برف قدمگاه هزاران مرد و زن و کودک بوده و دل صخره هایش
خاطره های بیشمار کوچ کنندگان را در خود ثبت کرده است .
کوهستانهایی که قله هایشان شاهد اوج گیری با شکوه عقاب هایی زرین بال اند ،
قله هایی گنبدی قهوه ای و خاکستری ، قله هایی مخروطی با تخته سنگهای سیاه
و صیقلی ، قله هایی اســتـوار و ســر افـراز .
بر گرفته از کتاب طرح درس کارآموزی کوهپیمایی (فدراسیون کوهنوردی جمهوری اسلامی ایران)
کوهستان ( قسمت اول )
کوه به ما درس شجاعت ، صفا و صمیمیت می آموزد.
هنگامی که بر دامنه ی هر یک از کوههای این سرزمین و سرزمین های دیگر
گام می نهیم نیروی نامرئی که پیوستگی عجیبی با احساس غرور وپیروزی دارد
به خود می خواندمان؛ و با هر قدمی که از فرودی بر فرازی می نهیم سرافرازی
کوه بیشتر در ما متبلورمی شود انگار که با کوه یکی می شویم .
بریدن از زمین ، اوج گرفتن و دیدن این همه زیبائی در کوهستان که گویی غبار
بر گرفته شده از کتاب طرح درس کارآموزی کوهپیمائی (فدراسیون کوهنوردی جمهوری اسلامی ایران )



