آدرس جدید وبلاگ گروه

گروه کوهنوردی بانک ملی آمل در ابتدای سال

1388 طی جلسه ای به اتفاق آرا تصمیم به تغییر

نام گروه گرفته ونام گروه را به

گروه کوهنوردی وصعودهای ورزشی سیــمرغ آمــل

تغییر نام دادند .

آدرس جدید وبلاگ :

simorgheamol.blogfa.com

گزارش برنامه آراگاتس ارمنستان 8الی14/5/1387

آراگاتسԱրագած

ارتفاع
۴۰۹۵ متر
مکان
استان آراگاتسوتن، ارمنستان

کوه آراگاتْسْ (به ارمنی: Արագած) یکی از بلندترین قله‌های ارمنستان است و در استان آراگاتسوتن در شمال

غربی ایروان واقع شده است.

این کوه یک آتشفشان مرده به ارتفاع 4,095 متر است. آراگاتس کوهی تنها است که چهار قله آن گرداکرد یک

دهانه آتشفشانی قرار گرفته اند. این کوه از مناطق محبوب برای کوهنوردان ارمنستان است و رصدخانه‌ای به نام

رصدخانه بیوراکان و دژی از قرون وسطی به نام دژ آمبرد نیز در آن جای گرفته است.

شهر آشتاراک، از شهرهای اصلی ارمنستان در جنوب کوه آراگاتس قرار گرفته. نام استان آراگاتسوتن به معنی

«کوهپایه آراگاتس» است.

منبع :ویکی پدیا

دریاچه کارلیچ
در مسیر دریاچه کارلیچ به قله

قله جنوبی آراگاتس

دیدار اتفاقی با دکتر کمال خرازی در مرز نوردوز

در تاریخ 10/5/87 تعداد 5نفر از اعضای گروه کوهنوردی بانک ملی آمل به اتفاق 11نفر از اعضای

گروه کوهنوردی شیدا آمل مشترکاً موفق به صعود به قله آراگاتس کشور ارمنستان شدند .

اعضای گروه :

1 : محمد برزنده (سرپرست)

2: بهروز احسانی آملی

3: حجت اله اسدیان

4: حسین اسماعیلی جوان

5 : هاشم امیری

قله دماوند در چند نگاه

نمایی از قله دماوند در مسیر امامزاده قاسم الیمستان به سمت لاکو

جانپناه 4000 مسیر شمالی

نمایی از پلور

نمایی از زمستان دماوند از قله عبرت

قله دماوند ازدشت آزو (نوا)

گزارش برنامه 87.4.2827 قله کاهون (کاعون)

قله کاهون در غرب دره هراز و شمالغرب

قله دماوند قرار دارد .

کاهون ۴۰۷۵ مترارتفاع داشته و دامنه های

شمالی و شرقی این قله به شاخه های

رودخانه دریوک (پنیری) منتهی میشوند و

دامنه های جنوبی آن به دره رودخانه

سه سنگ مشرف میباشد.


اکثر دامنه های کاهون شیبهای نسبتا ملایمی دارند.

اگر قصد صعود به کاهون و بازگشت به

نقطه مبدا در یک روزرا دارید بهتر است خود را برای

یک راهپیمایی ۳۳ کیلومتری آماده کنید

(رفت و برگشت).

نزدیکترین آبادی به قله کاهون روستای نمار

(نمارستاق) به ارتفاع ۲۱۵۰ متر در شرق

کاهون میباشد.

در این برنامه 17 نفر از اعضا ی گروه حضور داشتند .

اعضای شرکت کننده :
1: علی احمدی راد

2:روح الله بیگ نژاد

3: علی اکبر کرمی

4: یدالله خوش سیما

5:محمد برزنده
6:شعبان گلستانی

7: جواد حسن زاده

8: کامران کچبی

9: علی حسین پور
10:مجید ابراهیمی
11:مجید اقوامی

12:حجت الله اسدیان

13:جواد نعمتی

14:امیر حسین برزنده

15:ابوالفضل احمدی راد

16:هومن بیگ نژاد

17:هاشم امیری

تصاویری از مسیر کوهپیمایی فیلبند به لاکو

روز ملی دماوند مبارک باد

تـیرگان

تیرگان ، جشن بزرگداشت میهن دوستی است . در اسطوره های ایرانی ، چنین


آمده است که در زمان منوچهر (شاه باستانی ایران) ، تورانیان ( اقوام همسایه شمال


شرقی ایران ) که همواره برای دستیابی به سرزمین حاصلخیز ایران ، با


ایرانیان در جنگ بودند ، بر ایرانیان چیره گشتند و شرط پایان جنگ را چنین


گذاشتند که مرز ایران به وسیله پرتاب یک تیر تعیین گردد و هر جا تیرفرود


آمد ، همان جا مرز میان ایران و توران باشد .


این شرط سخت ، سبب از دست رفتن بخش های وسیعی از ایران میگردید .


سروش ایزدی به منوچهر پیام آورد تا کمانی ویژ ه بسازد و سرنوشت مرزهای


ایران را به دست کمانگیری پاک نهاد و دیندار به نام آرش بسپارد .


چون هنگام پرتاب رسید ، آرش به همگان گفت : مرا برای آخرین بار ببینید ،


چون می دانم که پس از پرتاب این تیر ، پیکر من پاره پاره خواهد شد . آن گاه


، تیر را با نیروی ایزدی و تمامی جان خویش پرتاب کرد و همانگونه که گفته


بود ، در همان جا در گذشت .


آن تیر ، در دورترین جای سرزمین خراسان بزرگ بر تنۀ درختی نشست و


مرزهای سرزمین ایران را بر همان جای نهادند .


ایرانیان به پاس این جانفشانی آرش کمانگیر ، در این روز خجسته ، جشنی


به نام تیرگان بر پا می داشتند .


روز ملی دماوند بر همه همنوردان مبارک باد .



منبع :
کتاب فرهنگ اساطیر و اشارات داستانی در ادبیات فارسی ، دکتر محمد جعفر یا حقی

آخرین پناهگاه

این جهان کوه است و فعل ما ندا

باز گردد این ندا ها را صدا

کوه ها همسایه های ستاره ها ، کوه ها دوشندگان شیر ابر ، کوه ها کوشندگان اولین و آخرین جرعه های آفتاب ،کوه ها جوشندگان چشمه و آبشار ، کوه ها پیک گیرنده جیره جاودان زمین از آسمان : برف و باران .

کوه ها آخرین پناهگاه برای آرامش آدم ها از آواز درد و دود و روزمرگی شهر ها ، کوه

ها زخمی از چنگال بولدوزر آدم ها و شلاق جاده ها بر گرده هایش .

کوه ها خشمگین از عربده کریه تفنگ ها و زخم گوزن هایش ، کوه ها دلگیر از آدم های آتش افروز بوته ها و درخت هایش ، آزرده از زباله ها ، کوه ها وحشت زده از دندانه اره آدم ها بر گلوی سبز جنگل هایش .

کوه ها ترانه سرای برگ ها و برکه ها ، و برکه ها آرمیده در دامنه کوه ها ،جایگاه قطره های باران ، این مسافرین آمده از دریا های دور تا با خنکای خود گلوی تشنه و خسته آدم ها ، علف ها ، گل ها و گله ها ، زندگی بخشد . دریغا کوه ها ، دریغا هر روز دلش را با نعره جگر خراش گلوله ها می شکنند و از درد و دود کباب کبک هایش کبود می شود و سپاس هر بهار دامنه های سبزش را به راهمان گلباران می کند .

دامنه کوه ها چادرگاه عشایر ، آدم های کوه و کوچ با نگاه های سبز و ساده و سوخته با سفره هایی به وسعت نان و شیر وشادی .

دامنه کوه ها که روزگاری عرصه اسب و اشتر و آرامش بود هر روز حریم حرمتش تنگ تر شده و امروز بی اسب و بی شتر جولانگاه تاخت و تاز زالو های زمین خوار است .

کوه ها هر شب سر در گوش ستاره قصه گوی آدمیان و آسمان اشک ستاره می بارد بر دلتنگی کوه ها و گریه ابر تا لبخند آفتاب و شکفتن گل ها و سبزه ها تا شکوه شادی پرواز پروانه و پرنده ها کوه ها بام جان زمین ، کوه ها جلوه گاه جنگل ، ریه سبز زمین ، کوه ها غصه آدم های بی آهو ، بی گوزن ، بی پلنگ را با جویبار هایش می نالد .

خورشید هر روز از شانه های کوه بالا آمده به قله ها سلام می گوید و چرخان و حیران از دیدن زمین خسته و خونین سر بر دامنه غروب به خواب می رود و مهتاب هر شب دلتنگی کوه ها را دلداری می دهد و چه خاطره ها دارد از پلنگ ها ، ببر ها ، غزال ها ... و چه بی انصاف اند آدم ها و من و ما کم کم حسرت پرواز معصوم کبک های کوهی را به خاطره می سپاریم .

کوهنوردان ، هم نوردان آب و آفتاب ، عرق ریز شرم و شوق قامت بلندش به تسلای کوه ها می آیند برای همدلی با سبزه و سنگ و من و تو با گام های محکم و ملایم خود در گذرگاه ابر و آفتاب موسیقی عاشقانه محبت را مرور می کنیم تا پاک شویم و تا پاک شوییم جان مان را از درد و نفرت ...

و چشمه دلم چه زلال می شود

آن گاه که در قله بر دستان تو گریه می کنم

ای خیالت قاتق نان دلتنگی هایم

دستت را به من بده

تا شاد ترین ترانه ها را سر دهم


منبع : مجله کوه شماره51
نوشته آقای اسماعیل کشتکار